In onze tijd vol afbeeldingen en beweging zie ik de betekenis van het stilstaande beeld in de vorm van een schilderij als een baken, een concentratiepunt. Een schilderij moet in staat zijn om expressie en persoonlijke visie te verbinden met universele en abstracte waarden. Een fusie van materie en geest.

 

 

Zoals ik als beschouwer in staat ben schilderijen, die zelfs lang geleden gemaakt zijn, direct te beleven en na te voelen, zo hoop ik ook dat anderen dat kunnen met mijn werk. In die zin is het een taal. De emotie en geestesgesteldheid tijdens het proces van het schilderen worden als het ware opgeslagen in het schilderij om later door degene die het aanschouwt weer tot leven gewekt te worden.

 

 

Het schilderij is een gebundeld moment in de tijd: een permanent nu. Daarom kies ik er voor de actie tijdens het maken in het voltooide schilderij zichtbaar te houden. Ik maak vooral vrij kleine schilderijen omdat ik de ervaring van het moment daarin beter kan ‘vangen’.

 

 

Hoewel mijn onderwerpen uiteenlopend zijn - van geparkeerde auto’s tot wachtende soldaten en van molens in een landschap tot hotelinterieurs- zijn er onderling duidelijke overeenkomsten in benadering en betekenis. Ik hecht grote waarde aan de spanning tussen de verf als materie en de illusionistische of illusoire eigenschappen ervan en probeer beide gelijktijdig aanwezig te laten zijn. Ik streef niet naar een fotografisch realisme maar naar een (her)beleving en een haast stenografische vertaling van "de wereld".

 

 

Op een bepaald moment bleek kleur een overbodig element en niet essentieel binnen mijn werkwijze. Het tonale aspect is veel duidelijker gefundeerd en komt nu ondubbelzinnig tot zijn recht. Door me tot grijstonen te beperken kan de volledige aandacht naar licht en vorm uitgaan.

 

 

De laatste jaren werk ik uitsluitend in grotere en kleinere series. De bezetenheid van het seriematig werken verhoogt de concentratie op het beeld. Door de vertrouwdheid met het onderwerp die op deze manier wordt opgebouwd ontstaat een combinatie van beheersing en vrijheid die ik in een eenmalig schilderij niet vind.

 

 

Mijn werk verwijst zowel naar de traditie van de schilderkunst als naar de visuele overdaad van de hedendaagse beeldcultuur. Door het serieel presenteren ontstaat een context waarin de beelden met elkaar moeten concurreren. Een schilderij uit de reeks kan zich op meerdere manieren verhouden tot de andere: als pendant, variant, reactie.